Dawno, dawno temu...

... diabeł Boruta wymknął się z łęczyckich lochów, gdzie pokutował za swoje przewiny i wyruszył w świat. Pewnej zimowej nocy przybył do Będzina. Na wzgórzu za rzeką wznosiła się warowna twierdza. Pięknie oświetlona zapraszała Borutę do wejścia muzyką i zapachem smacznego jadła. Odbywał się tam właśnie bal noworoczny. Diabeł ubrany w piękne szaty, podał się za węgierskiego szlachcica, zmierzającego na Litwę po spadek. Straż nie podejrzewając oszustwa wpuściła go na zamek, mniemając, iż tak bogaty jegomość został zaproszony przez właściciela zamku – starostę Goławskiego.

Sprytny Boruta szybko wkupił się w łaski starosty. Wśród biesiadujących gości diabeł wypatrzył pannę przepięknej urody. Wkrótce okazało się, że to córka Goławskiego, Halszka. Diabeł zakochał się w niej bez pamięci. Cały wieczór wodził za nią wzrokiem, jednak nie mógł się do niej zbliżyć, bowiem nosiła na szyi złoty krzyż.

Boruta postanowił zostać w Będzinie dłużej, na co starosta zgodził się z chęcią, widząc w nim idealnego kandydata na zięcia. Halszka kuszona słodkimi słowami pokochała Borutę i wkrótce rozeszły się wieści, że starosta wydaje córkę za mąż.

Do ślubu jednak nie doszło!!! Niebawem przybył po Borutę piekielny wysłannik i nakazał mu wrócić do  lochu w Łęczycy. Diabeł nie miał wyjścia. W rozpaczy oderwał czarny guzik od swego żupana i rzucił go do płynącej przy zamku rzeki, zaklinając, by zawsze toczyła ona czarne wody. Tak też się stało, a rzeka zwie się od tamtej pory Czarną Przemszą.

A Halszka??? Halszka poszła do klasztoru ;D!!! [źródło].

 Sukienka - H&M, sandały - CCC